İMGE DEDİM ADINA

Son çocukluk da bitmisti ömrümde
Düslerim belki kis ölüsü belki yaz
Kirlara bahar yetmese de içimde
Yüregim nar çatlamasiydi sana kadar
Dilimde sözcüklerin çelik direnci
Sesimde ölüm rengine inat asklar

Mavilikler yasaklandi gökyüzünde
Özgürlügü kus kanatlarinda bekledim
Dogdugum gün adina "imge" dedim

Sevdim bütün insanlari insan yanlarini
Sen de seveceksin
Dallarina su yürümüs agaçlara güleceksin
Kar yagsa da yaktigin atesler üstüne
Atesi yüreginle körükleyeceksin
Kus sesleri de ertelenebilir güne karsi
Çiy de düsebilir anilarin üstüne
En güzel ezgileri nehiragzi denizlerde
Hep kendi sesinle türküleyeceksin
Hüzün agaçlarinin sevinç açtigini
Adinin sonsuz anlaminda göreceksin

Sevdim solugunu rüzgar kilan insanlari
Solugumu soluklarina kattim
Bir damla ugruna gökyüzünü omuzladim
Bir çocuk ölümleri aglatti beni
Bir de türkülerde kalabalik ihanetler
Gülüp geçtim yalan iktidarlar görkemine
Ask adina sesimi sürdüm namlulara
En büyük eylemleri söz eyledim
Dogdugun gün adina "imge" dedim

Sen elbette sen olacaksin biliyorum
Sesinde yirmibirinci yüzyili dinliyorum

 Adnan Yücel